Jaring Dijkstra (34) is verantwoordelijk de onderwaterwereld van Omapost. Anders gezegd: hij is de it’er die er onder meer voor zorgt dat de website en app goed functioneren. Sinds kort doet hij dit niet meer vanuit Groningen, maar vanuit Gdánsk in Polen, waar kat Moskou lekker op het balkon ligt te snorren.
Omapost, wat is dat eigenlijk in het Pools?
‘Oe, ik zou het niet durven zeggen. Wacht, even aan mijn vriendin vragen hoor… Oh, oma is Babcia. En post Poczta. Ik vind het heel leuk om Pools te leren, maar het is een onwijs moeilijke taal. Ik woon ook dicht bij het soort van ‘business district’ hier in de stad, waar bedrijven als Amazon zijn gevestigd. Dus je komt hier ook een heel eind met Engels.’
Hoe ben je in Polen beland?
‘De liefde. Vorig jaar leerde ik Ewa kennen, in Groningen. Zij werkt bij IKEA en was de hele zomer in de IKEA in Groningen om mee te werken aan de verbouwing daar. We hebben een heel leuke zomer gehad en wat fijne vakanties. En nu met corona heb ik de kans gegrepen om die kant op te gaan. Anders zouden we zo weer, drie of vier maanden alleen maar videobellen, als het weer zou oplaaien. En ik houd wel van reizen en af en toe iets nieuws proberen. Dus sinds 1 juli woon ik hier, op tien minuten fietsen van het strand.’
Dat klinkt als een prima plek om de Ompostwebsite en –app te beheren.
‘Nou, je weet hoe dat gaat. Het strand is dichtbij en dat is heel leuk. Je gaat er in het begin vaak heen en op een gegeven moment doe je dat ook niet meer elke dag. Dus nu werk ik vooral veel vanuit huis, een flat van vijfhoog. In Groningen woonde ik aan de Vismarkt, met een tuin. Nu zit ik wat hoger en kijk ik over Gdánsk uit, terwijl mijn kat Moskou een groot deel van de dag op het balkon ligt te slapen. Hij vindt het hier ook wel prima.’
Hoe ziet je werkdag eruit?
‘Ik begin ‘s morgens met kijken welke kaartjes er zijn aangemaakt, die stuur ik naar de drukker. Vaak is er ook nog wel een overleg, om te kijken of er nieuwe dingen zijn die opgepakt moeten worden. Verder ben ik verantwoordelijk voor veel van de content op de site en de app. Ik zorg ervoor dat de ontwerpen van onze designer Elke maakt, op de juiste plek terechtkomen. Zij maakt al onze leuke illustraties en zegt dan: ik wil graag dat daar zien en dit hier. Dat doe ik dan. Verder knoop ik de dingen onder water aan elkaar om ervoor te zorgen dat iedereen een optimale gebruikerservaring heeft.’
Een hele klus, lijkt me.
‘Nou, Omapost lijkt altijd een klein rechttoe-rechtaan systeem, maar ik ben ook elke keer verbaasd hoe veel erbij komt kijken. Er zijn altijd dingen die beter en efficiënter kunnen: van proberen een nog betere deal met een drukker te krijgen tot het verbeteren van wat gebruikers onhandig vinden op de website en het zorgen dat de app op alle mobiels goed werkt na een software-update. Dat maakt het heel leuk. Omapost is een van de ict-projecten die ik doe vanuit Studio Andere Koek. Zo heet het bedrijf dat ik heb, samen Tim van der Putten. Met Omapost ben ik zo’n twee dagen in de week bezig.’
En je was betrokken bij de oprichting.
‘Ja, ik ben een van de negen mensen die in 2013 tijdens een startup-weekend twee dagen mee heeft geholpen het idee uit te werken. Wilbert kwam met het idee, hij vond dat zijn oma te weinig mee kreeg van wat hij allemaal deed en wilde daar wat mee doen. Dat sprak me aan, ik vond het een sympahtiek en mooi idee. Na het weekend werd een groot deel van de initiële meedenkers weer opgeslokt door dagelijkse dingen, ik ook. Tot onze paden elkaar na verloop van tijd toch weer kruisten. Toen kwam het idee om een app te ontwikkelen, waar steeds weer nieuwe vragen en klusjes uit voortkwamen. Zodoende zijn we een vast onderdeel van het bedrijf gaan uitmaken.’
Heb je zelf al veel post gehad daar?
‘Nee, nog niet. Ik ben er ook een beetje achter gekomen dat mensen hier niet heel veel kaartjes sturen. Ik denk dat dat in Nederland veel meer gebeurt. Hier wordt bijvoorbeeld ook de post niet de volgende dag bezorgt, dat duurt vaak een dag of drie. In die zin is het hier misschien wat minder modern ook. Aan de andere kant, op sommige vlakken gaan ontwikkelingen hier juist weer heel snel.’
Zoals wat?
‘Wat ik interessant vind, iets waar ik een paar weken geleden ontdekte, is dat lokale beleidsmakers hier hebben gezegd: het voelt alsof onze stad wat ‘achterloopt’ bij andere steden in Europa, het voelt hier anders aan. Het idee is dat dit gevoel voor een deel komt omdat er overal hele grote reclameborden hangen. Nu is het blijkbaar zo dat sinds deze zomer alle buitenreclame verboden is. Dus je ziet niet meer overal schreeuwende aankondigingen van een fastfoodketen of een bouwmarkt. Ook de IKEA moest zijn grote logo aan de zijkant van het pand weghalen. Logo’s op de zijkante van een gebouw mogen alleen nog in zwart en wit en niet te groot. Dat vind ik mooi, zulke dingen.’
Misschien is de tijd rijp voor het verovere van de Poolse markt met Babciapoczta.
‘Wie weet… aan de andere kant: Omapost is in veel opzichten ook wel heel Nederlands. De drukker bijvoorbeeld en de verstuurder, dat zit allemaal daar. Dus dan zou het alsnog via Nederland gaan als je hier kaartjes zou bestellen. Een beetje omslachtig wel.’
Wat is je wens, als je denkt aan de toekomst van Omapost?
‘Ik denk dat er veel groeimogelijkheden zijn in partnerschappen met bedrijven. Het lijkt me heel gaaf als we meer met bedrijven kunnen samenwerken die echt voor ons kiezen vanwege de sociale insteek. Zo doen we al een paar jaar met Kerst een grote actie samen met BEN. Maar dat mag best meer. Dat TUI zegt: in de zomer sturen we al onze klanten een kaartje via Omapost. Of iets met UNOX in de herfst. Of een speciale actie op Valentijnsdag. Dus misschien kan ik hier nog een oproep doen? Zo van: als jij die partner bent, neem contact met ons op!’