Onlangs deden we een oproepje over bijzondere relaties. En op welke dag kun je beter stilstaan bij bijzondere relaties dan op Valentijnsdag? Onlangs hadden we een heel leuk gesprek met Martine Muis. Zij vertelde over Oma Kruit (93), maar ze noemt haar oma eigenlijk altijd gewoon ‘oma’: ‘Mijn oma is de allerleukste oma die op deze aardbol rondloopt!’
Martine vertelt: “Mijn oma betekent daadwerkelijk alles voor mij en is echt de allerliefste oma van de wereld! We bellen altijd heel erg veel en konden urenlang met elkaar kletsen. Vroeger stonden mijn opa en oma altijd een langere tijd op de camping; elk kleinkind kreeg dan een eigen week. Ook wanneer mijn ouders op wintersport gingen, kwamen mijn opa en oma oppassen. Hierdoor heb ik héél wat tijd met mijn opa en oma één op één kunnen doorbrengen. Op de camping aten we altijd pannenkoeken, maar die lust ik als volwassene niet meer. Toch heb ik daar een hele fijne herinnering aan. Helaas leeft mijn opa niet meer. Ook mijn opa was ook een hele lieve man, maar soms ook een beetje nors. Ik had een hele goede band met hem, maar de band met mijn oma is toch echt anders. Met mijn oma ging ik altijd winkelen, uit eten of we maakten uitstapjes met de auto. Helaas kan dit niet meer, omdat mijn oma anderhalf jaar geleden een herseninfarct gehad heeft. Tegenwoordig drinken we ontzettend veel thee en bellen we veel. Dat kan ze gelukkig nog steeds hartstikke goed! Daarnaast is ze ook ontzettend meegegaan met de tijd. Zo snapt ze heel goed dat de één wel samenwoont en de ander niet. Ze draagt nog steeds hippe kleding en ze laat iedereen ontzettend in haar waarde! Dat maakt me zo ontzettend trots op haar. En het maakt onze band alleen maar sterker!”
De band tussen Martine en haar oma is sinds het overleden van haar opa veranderd. De telefoongesprekken zijn veel langer geworden dan vroeger: “Mijn opa was heel erg lang ziek en mijn opa en oma waren ontzettend traditioneel. De vrouw zorgde voor de man. Wat mijn opa wel deed waren de piepers schillen. Nu opa er niet meer is, merk je dat je veel meer tijd hebt voor elkaar. Mijn partner zit vier maanden op zee, dan is hij er gewoon niet. In deze periode besef ik me altijd weer dat ik aandacht wil schenken aan de dingen die er voor mij toe doen en belangrijk zijn. En op dit soort momenten heb je er veel meer tijd voor elkaar!“
Martine en haar oma kunnen lezen en schrijven met elkaar. Ze vullen elkaar goed aan: “Na haar herseninfarct moet ik wel bekennen dat het iets minder is geworden en dat ze een aantal dingen is kwijtgeraakt. Maar mijn oma weet dat ze op mij kan vertrouwen. Oma hoeft zich nergens zorgen over te maken, ze weet dat alles gebeurt en geregeld wordt. Vroeger zorgde mijn oma veel voor mij, mijn broertje en zusje, dus het is voor mij logisch dat ik dit voor haar terug doe. Mijn taken zijn vooral de ‘gezellige’ taken zoals het schrijven en het versturen van kaartjes of het kopen van een cadeautje als er iemand jarig is.”
Wanneer we Martine vragen naar de mooiste herinnering aan de band met haar oma, dan begint ze hard te lachen: “Dat is absoluut het eten van mosselen! Die vinden we allebei zo ontzettend lekker. Mijn oma zegt altijd: ‘Het is maar goed dat ze niet meer leven!’ Ik heb haar nooit de waarheid durven te vertellen (mosselen gaan immers levend de pan in), omdat ik anders bang ben dat ze nooit meer mosselen met mij wil eten!”
Nog steeds beseft Martine goed hoe fantastisch haar oma is: “Ik kijk er echt naar uit naar de periode dat het weer warmer weer wordt. Mijn oma is een ster in lekkere cappuccino’s drinken of in het genieten van een lekker pilsje op het terras. Ik kan niet wachten totdat ik haar weer kan meenemen en samen weer mooie momenten met haar kan beleven! Zolang mijn oma er nog is, wil ik zoveel mogelijk van haar kunnen genieten. Gelukkig woon ik heel dichtbij; het is maar tien minuutjes fietsen. Ik heb gelukkig de optie om haar heel veel te kunnen zien. En ik wil haar, als het even kan, nog zolang mogelijk bij mij houden! Mijn oma is gewoon de allerleukste oma.